สุภาษิต

สุภาษิต
    สุภาษิต คือ สำนวนโวหารที่แสดงถึงความคิดสูง และสืบทอดมาแต่โบราณ แสดงถึง
    ความเจริญของวัฒนธรรมทางด้านภาษา ซึ่งแต่ละภูมิภาค แต่ละท้องถิ่น และแต่ละชุมชน กระทั่ง
    แต่ละเหล่าอาชีพก็มีสำนวนของใครของมันคล้ายกันบ้าง แตกต่างกันไปบ้าง ทั้งนี้เพราะที่มาไม่
    เหมือนกันแต่โดยความหมายมักเทียบเคียงกันได้ แม้แต่ภาษาต่างวัฒนธรรมก็ยังมีส่วนคล้ายกัน
    ในทางอุปมา

ตัวอย่างคำสุภาษิต

- ความรู้แค่หางอึ่ง    

- หญิงก็ร้าย ชายก็เลว

- งอนนักมักเกินงาม  

- หญิงสามผัว ชายสามโบสถ์

- ช้างตายทั้งตัวเอาใบบัวปิดไม่มิด    

- ด้านได้อายอด

- สวยแต่รูป จูบไม่หอม    

- เดินตามผู้ใหญ่ หมาไม่กัด

- วัวเคยค้า ม้าเคยขี่    

- ดินพอกหางหมู

- งมเข็มในมหาสมุทร    

- ตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้

- ไก่เห็นตีนงู งูเห็นนมไก่    

- ตกบันไดพลอยโจน

- โง่มาก่อนฉลาด    

- ตาบอดสอดตาเห็น

- โง่แล้วอวดฉลาด    

- ตีตนก่อนไข้ ร้องไห้ก่อนขู่

- จับปูใส่กระด้ง    

- ตัดน้ำไม่ขาด ตัดญาติไม่ไหว

- จงเอาเยี่ยงกา แต่อย่าเอาอย่างกา    

- ตาดีก็ได้ ตาร้ายก็เสีย

- เจอไม้งามเมื่อยามขวานบิ่น    

- ถ่มน้ำลายรดฟ้า

- ฉลาดแกมโกง    

- น้ำพึ่งเรือ เสือพึ่งป่า

- ชาติเสือต้องไว้ลาย ชาติชายต้องไว้ชื่อ    

- ชั่วเจ็ดที่ ดีเจ็ดหน

อ้างอิงแหล่งที่มา : http://www.khonthai.com/Vitithai/say.html