ค้นหา
เมนู
- หน้าหลัก
- หมวดหมู่
- ภัยพิบัติ (65)
- ธรรมชาติ (286)
- วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี (172)
- สังคม (2814)
- วัฒนธรรม (3270)
- ความรู้พื้นฐานทางวัฒนธรรม (19)
- ชาติพันธุ์ (531)
- กะเหรี่ยง (79)
- จีนฮ่อ (1)
- ถิ่น (1)
- ไทดำ (1)
- ไทย (6)
- ไทยอง (1)
- ไทลื้อ (6)
- ไทหย่า (1)
- ไทใหญ่ (1)
- ปะหล่อง (ว้า) (2)
- ม้ง (แม้ว) (44)
- มูเซอ (ลาหู่) (46)
- เมี่ยน (เย้า) (50)
- มลาบรี (ผีตองเหลือง) (2)
- มอญ (Mon) (160)
- ลานแตน (1)
- ลาว (1)
- ลาวเทิง (2)
- ลีซู (47)
- ลัวะ (ละว้า) (3)
- สามต้าว (1)
- อาข่า (57)
- ชาติพันธุ์อื่นๆ (7)
- ประเพณี (780)
- ภูมิปัญญาไทย (1652)
- เครือข่ายทางวัฒนธรรม (204)
- วัฒนธรรมหลวง (17)
- เนื้อหาวัฒนธรรมรอจัดหมวด (0)
- ศิลปะและการบันเทิง (699)
- ศาสนาและจิตวิญญาณ (7090)
- เนื้อหารอจัดหมวด (26)
- ค้นหาชั้นสูง
- บริจาคเนื้อหา
- เกี่ยวกับโครงการ
ล็อกอิน
ชนเผ่าลาหู่ - วิถีชีวิตในหนึ่งรอบปี
เขียนโดย njoy เมื่อ พฤ, 12/20/2007 - 18:59. | in
วันที่เอกสารถูกสร้าง:
20/12/2007
ที่มา:
มูลนิธิกระจกเงา โครงการพิพิธภัณฑ์ชาวเขาออนไลน์ http://www.hilltribe.org
ชนเผ่าละหู่ :วิถีชีวิตในหนึ่งรอบปี
เดือน | วิถีชีวิต ความเป็นอยู่ | วัฒนธรรม ประเพณี พิธีกรรม | ภาพ |
มกราคม | เกี่ยวหญ้าคาเพื่อนำมามุงหลังคา | มุงหลังคาหรือซ่อมแซมบ้านทำความสะอาดในบ้าน รอบๆบ้าน ให้น่าอยู่ เพื่อที่จะต้อนรับปีใหม่ลาหู่ (กินวอร์ลาหู่) |
|
กุมภาพันธ์ | หาของป่านำมาไว้ที่บ้าน เพื่อที่จะใช้ในช่วงปีใหม่เพราะว่าในช่วงปีใหม่ ไปหาของป่าไม่ได้ จึงจะต้องเตรียมก่อนปีใหม่ | ประเพณีปีใหม่กินวอร์ชาวลาหู่เรียกว่า( เขาะจาเว ) เป็นเทศกาลสนุกสนาน มีการสร้างความประทับใจ ซึ่งกันและกัน ชาวบ้านจะอยู่ในหมู่บ้าน และจะเล่นกิจกรรมต่างๆ เช่น ตีลูกข่าง เล่นสะบ้า หรือ เต้นรำใต้ต้นวอร์ ผู้เฒ่าผู้แก่จากเล่านิทานให้เด็กๆฟัง เป็นต้น | |
มีนาคม | ช่วงนี้เป็นช่วงที่หาของป่า เช่น เก็บดอกก๋ง เพื่อทำไม้กวาดหรือนำมาขายตามพ่อค้าแม่ค้า และหาเปลือกปอจะนำมาใช้ | ตามปกติในช่วงนี้ไม่มีประเพณี และพิธีกรรมอะไร เป็นช่วงที่หาของป่าอยู่ ปลายเดือนเตรียมหาพื้นที่ ทำไร่ทำสวนกัน |
|
เมษายน | การเตรียมพื้นที่เพาะปลูก ถางไร่ และทำแนวกันไฟรอบๆ พื้นที่ของแต่ละคน | 1.พิธีกรรม ก่อทราย ชาวลาหู่เรียกว่า(แซ่ก่อ)เป็นประเพณี ของทุกปีจะต้องทำ เพื่ออุทิศส่วนกุศล ขอขมาต่อสัตว์ต่างๆ ที่โดนฆ่าตายช่วงเวลาในการทำไร่ ทำสวนโดยไม่ตั่งใจ 2.เป็นพิธีกรรมทำศาลา ลาหู่ เรียกว่า( ศาละเตเว ) มีปีละครั้ง ทำเพื่ออุทิศส่วนกุศล ขอพรเจ้าที่เจ้าทาง ว่าเมื่อเราไปหาของป่าขอให้เจ้าที่เจ้าทางช่วยดูแลเราด้วย |
|
พฤษภาคม | พรวนดิน ปลูกข้าว ปลูกข้าวโพด | มีพิธีกรรมสวดมนต์ ก่อนการเพาะปลูกทุกครั้ง เพื่อไม่ให้ เมล็ดพันธุ์สูญหายไป และขอพรว่าต้นกล้าออกมาอย่างงอกงาม | |
มิถุนายน | เป็นช่วงปลูกข้าวไร่ และปลูกพืชพักในไร่ | มีพิธีทำบุญต้นข้าวเป็นพิธีกรรมส่วนรวม ทำเมื่อต้นข้าว อายุประมาณ 30 วัน หรือ หลังจากการกำจัดวัชพืชครั้งที่หนึ่ง เพื่อขอให้ผีไร่ผีดอย ป้องกันไม่ให้หนูแมลง หรือสัตว์ป่ามากัดกิน หรือทำลายต้นข้าว | |
กรกฏาคม | หาของป่า เช่น หาหน่อไม้ซาง หาเห็ดไม้ซาง | สมาชิกในหมู่บ้านจะนัดวันดี ๆ หนึ่งวัน ไปลงแรงทำไร่ทำสวนให้กับผู้นำชุมชน เพื่อเป็นการตอบแทน และถือว่าเป็นกิจกรรม และทำให้กับผู้นำชุมชน มีกำลังใจในการทำงาน ให้กับชุมชนต่อไป ไม่มีพิธีกรรมใดๆทั้งสิ้นช่วงนี้ | |
สิงหาคม | ช่วงนี้หาหน่อไม้ไผ่และ หาหนอนไม้ไผ่ตามป่า | ในเดือนนี้ไม่มีการประกอบพิธีกรรม เป็นช่วงที่หาหน่อไม้ไผ่ขายหรือมาเป็นอาหาร | |
กันยายน | หาหนอนไม้ไผ่ เช่น ดักแด้ หาหน่อไม้ไร่ | ก่อนจะถึงประเพณีกินข้าวใหม่ ชาวบ้านแต่ละหลังคาเรือน หาผลผลิตจากในไร่ในสวนนำมาไว้ที่บ้านเช่น ฟักทอง ถั่งฝักยาว พริก มะเขือ เป็นต้น |
|
ตุลาคม |
เตรีอมที่จะเก็บเกี่ยวข้าวไร่ | ถึงประเพณีกินข้าวใหม่ ชาวลาหู่แต่ละบ้าน จะนำผลผลิต ที่เพาะปลูกไว้ในไร่นั้น ๆ จะนำมาทำอาหารแล้ว มานั่งกินด้วยกัน เพื่อเป็นการอนุรักษ์ประเพณีและวัฒนธรรมของลาหู่ |
|
พฤศจิกายน | ช่วงนี้เก็บเกี่ยวผลผลิตตามไร่ ตามสวน ชาวบ้านจะมาช่วยกันเก็บเกี่ยวผลผลิตในไร่กัน อยากมีความสุข |
ช่วงนี้ไม่มีประเพณีและพิธีกรรมใดๆ เป็นช่วงเก็บเกี่ยวผลผลิต จัดในไร่ ในสวนเพื่อนำมาเป็นอาหารในใช้ชีวิตประจำวัน | |
ธันวาคม | ช่วงนี้เป็นการ พักผ่อน ปักเย็บเสื้อผ้า และทอผ้าไว้ใส่ในช่วงเทศกาลปีใหม่ | ในเดือนนี้ไม่มีการประกอบพิธีกรรม เตรียมการต้อนรับ สิ่งใหม่ ๆ ทอผ้า เย็บผ้า เพื่อจะนำไปใช้ในช่วง เทศกาลปีใหม่ หรือกินวอร์ลาหู่ |
การปฏิบัติตามวิถีชีวิตในรอบปีของชาวลาหู่หมู่บ้านจะแล หมู่ที่ 11 ต. แม่ยาว อ. เมือง จ. เชียงราย นี้ขาดไม่ได้ เด็ดขาดพวกเขามีความเชื่อว่าอยู่มาได้จนถึง ปัจจุบันก็เพราะความอุดมสมบุรณ์ของป่า มีของป่าใช้ มีพื้นที่สำหรับ หาของป่าได้ตลอดทั้งปี และมีประเพณีวัฒนธรรมที่งดงาม วิถีความเป็นอยู่ที่เรียบง่าย ชอบอยู่โดดเดี่ยวตามหุบเขา ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับใคร เพียงรำลึกว่าขอให้ลูกหลานมีความสุข และมีสุขภาพอนามัยที่ดีก็เป็นพอ.