นิทานอาข่า - ภาษาเขียนชาวอ่าข่า

นิทานอาข่า-ภาษาเขียนชาวอ่าข่า

หลังจากที่แต่ละเชื้อชาติ แต่ละเผ่าพันธุ์ได้กระจัดกระจายออกไปอาศัยอยู่ตามที่ต่างๆ พระเจ้าก็ได้เรียกหัวหน้าของแต่ละเชื้อชาติมาเพื่อทำการมอบภาษาเขียนให้ เพื่อให้ใช้ในการบันทึกเรื่องราว หรือพิธีกรรมต่างๆ ต่างคนต่างก็เตรียมอุปกรณ์ไปเพื่อให้พระเจ้าประทานภาษาเขียนให้ อ่าข่าดีใจใหญ่ที่จะได้มีภาษาเขียนเป็นของตนเอง ความดีใจบวกกับความตื่นเต้นของอ่าข่า จึงทำให้อ่าข่าลืมเอาอุปกรณ์ติดมือไปด้วย พอไปถึงพระเจ้าก็ได้ทำการมอบภาษาเขียนให้กับแต่ละเชื้อชาติ แต่ละ เผ่าพันธุ์ แต่พอคิวมาถึงอ่าข่า อ่าข่าไม่มีอะไรที่จะให้พระเจ้าเขียนตัวอักษรลงให้ แต่ก็ยังดีที่มีหนังวัวติดอยู่กับตัว จึงเอาหนังวัวแผ่นนั้นให้พระเจ้าเขียนตัวอักษรให้ หลังจากทุกเชื้อชาติได้ภาษาเขียนของตนเองที่พระเจ้าประทานให้แล้ว ก็ได้เดินทางกลับบ้าน

ด้วยระยะทางที่ไปเอาตัวอักษรจากพระเจ้านั้นไกลพอสมควร ทำให้แต่ละคนเหนื่อย พอมาได้ระยะหนึ่งอ่าข่าเกิดหิวข้าวขึ้นมา บวกกับไม่ได้ตระเตรียมเสบียงอาหารไปด้วย ขนาดที่เชื้อชาติอื่นได้เตรียมเสบียงมาพร้อม ท้ายสุดด้วยความหิวมาก อ่าข่าจึงตัดสินใจเผาแผ่นหนังวัวที่พระเจ้าประทานตัวอักษรให้กินจนอิ่ม เพราะเป็นทางเลือกสุดท้ายของเขา ที่จะทำให้เขากลับไปถึงหมู่บ้านได้ ด้วยอ่าข่ากินแผ่นหนังวัวที่พระเจ้าประทานตัวอักษรให้จนหมด อ่าข่าจึงไม่มีตัวอักษรใช้ตั้งแต่นั้นมา ขนาดที่เชื้อชาติอื่นมีตัวอักษรใช้กัน

ฉะนั้นในการทำอะไร หรือสืบทอดเรื่องราวต่างๆ อ่าข่าจึงได้แต่ใช้วิธีการจดจำ ชาวอ่าข่าจึงเป็นเชื้อชาติที่มีความจำดีเป็นเลิศ ในการจดจำและเรียนรู้ ไม่ว่าเรื่องสมุนไพร หรือบทสวดของหมอผีที่มีการถ่ายทอดโดยการบอกเล่าและฝึกปฏิบัติเอง การสืบทอดเรื่องราวต่างๆของชาวอ่าข่า จึงเป็นแบบการเรียนรู้จากรุ่นสู่อีกรุ่นหนึ่งจนถึงปัจจุบัน