นิทานลาหู่ - พี่น้องชิงแผ่นดิน

นิทานลาหู่-พี่น้องชิงแผ่นดิน

กาลครั้งหนึ่งนานามาแล้ว มีชายหนุ่มคู่หนึ่งเป็นพี่น้องกัน วันหนึ่งพวกเขาออกไปล่าสัตว์ในป่า แล้วบังเอิญไปเจอเทพเจ้า ชื่อว่า “ ซัดจ๊ะ ” ทั้งสองบอกกับเทพเจ้าว่าไม่มีเครื่องเซ่นไหว้ มีแต่ข้าวเพียงอย่างเดียวที่จะถวาย หลังจากที่ทั้งคู่ถวายข้าวเสร็จ เทพเจ้าซัดจ๊ะก็อวยพร พร้อมกับคืนข้าวที่พวกเขานำมาถวายด้วย แต่ชายหนุ่มทั้งสองก็ปฏิเสธที่จะรับคืนเพราะว่าพวกเขาตั้งใจ ที่จะถวายแล้ว เมื่อเป็นดังนั้นเทพเจ้าซัดจ๊ะจึงบอกให้สองพี่น้องนำข้าวไปให้สุนัขเจ็ดตัวที่พวกเขานำมาล่าสัตว์ด้วยกินข้าวนั้น เสีย หลังจากที่ให้ข้าวสุนัขทั้งเจ็ดตัวแล้ว สุนัขก็ทะเลาะกัดกันอย่างรุนแรง แม้แต่เจ้าของก็ไม่สามารถที่จะห้ามได้ เมื่อพวกเขา จนปัญญาจึงไปบอกเทพเจ้าให้ช่วยห้ามสุนัขที เพียงแค่พูดว่า ” หยุด !” สุนัขทุกตัวก็หยุดทันที แล้วเทพเจ้าซัดจ๊ะก็บอกให้ทั้งสอง เดินทางไปที่เมืองเมืองหนึ่งซึ่งมีผีดุมากจนชาวบ้านอยู่ไม่ได้ ว่าแล้วเทพจ้าก็ให้ทั้งสองเสี่ยงทายว่าใครจะได้เป็นเจ้าเมือง โดยการ ให้เอาสากไปปักไว้ตรงพื้นดินของเมืองแล้วดูว่าสากของใครออกดอก ถ้าของใครออกดอกผู้นั้นจะได้เป็นเจ้าเมือง รุ่งเช้าหลังจาก ที่ปักสากเสร็จ ปรากฏว่าสากของผู้พี่ออกดอก แต่น้องชายไปเห็นก่อนเลยเด็ดดอกขอกพี่ชายมาปักไว้ที่สากขอกตน เมื่อชาวบ้าน มาดูผล ต่างก็คิดว่าน้องชายเด็ดดอกมาปักเอง แล้วก็ไม่ยอมรับเป็นเจ้าเมือง แม้ว่าน้องชายจะบอกว่าเขาไม่ได้ทำเอง แต่ไม่มีใคร เชื่อ สุดท้ายก็ไม่ได้เป็นเจ้าเมืองแล้วยังต้องออกจากเมืองไป จากนั้นจนบัดนี้ ชาวลาหู่เลยไม่มีเมืองเป็นของตัวเอง เพราะการ แก่งแย่งชิงดีของคนในเผ่า