นิทานลาหู่ - จะจู้กับจะแน้

นิทานลาหู่-จะจู้กับจะแน้

จะจู้กับจะแน้เป็นเพื่อนกัน จะจู้เป็นคนตาบอด ส่วนจะแน้เป็นคนที่มีขาติดกันมาตั้งแต่เกิด วันหนึ่ง ทั้งสองได้ข่าวว่ามีหมอ เทวดาที่รักกษาได้ทุกโรค เลยต้องการเดินทางจะไปรักษา แต่การจะไปหานั้นต้องใช้เวลา 3 วัน 3 คืนกว่าจะถึง ด้วยความมานะ บากบั่นอยากจะหายจากความพิการเลยทำให้ทั้งสองตัดสินใจไป พอไปถึงได้สักครึ่งทางก็รู้สึกหิวเพราะไม่ได้กินข้าวกินน้ำ เลยคิด จะหยุดพัก ทันใดนั้นจะแน้คนขาพิการก็เหลือบไปเห็นรังนกอยู่บนต้นไม้เลยอยากจะกินไข่นก จึงบอกจะจู้ให้ขึ้นต้นไม้ให้หน่อย แล้วตนจะเป็นคนบอกทางเอง จะจู้ก็ปีนขึ้นไป แล้วก็ถามลงว่าถึงแล้วหรือยัง จะแน้ก็บอกว่ายังไม่ถึง จะจู้ก็ขึ้นไปอีกแล้วถามลง มาว่าถึงหรือยัง จะแน้ก็ว่ายังไม่ถึงอีก พอขึ้นไปได้สักพัก จะแน้ก็ตะโกนบอกว่าถึงแล้ว เมื่อได้ยินดังนั้นจะจู้เอามือล้วงลงไปใน รังนก ทันทีทีจะจู้เอามือออกมา จะแน้ที่รออยู่ข้างล่างก็ร้องว่าให้จะจู้ลืมตาดูที่มือสิ มันเป็นงูนะไม่ใช่นก จะแน้พูดอยู่หลายครั้ง จน จะจู้ต้องพยายามลืมตาดู จนในที่สุดเขาก็สามารถลืมตามาเห็นงูที่อยู่ในมือได้ แล้วจากนั้นจะแน้ก็ตะโกนบอกว่า อย่าโยนงู ลงมานะ เดี๋ยวตนจะพยายามหนีก่อน แต่ด้วยความที่จะจู้กลัวงูกัดเลยปล่อยงูหลุดจากมือ เมื่อจะแน้เห็นว่าเป็นเช่นนั้นก็เลย พยายามจะหนี จนสุดท้ายเขาก็สามารถวิ่งได้โดยที่ไม่รู้ตัว พอวิ่งหนีงูมาแล้ว จะจู้ก็ชี้ให้จะแน้ดูว่าเขาเดินได้แล้ว ทั้งสองต่างก็ดีใจ ที่ความพิการของตนหายแล้วโดยที่ไม่ต้องไปถึงสำนักของหมอเทวดา