ค้นหา
เมนู
- หน้าหลัก
- หมวดหมู่
- ภัยพิบัติ (65)
- ธรรมชาติ (286)
- วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี (172)
- สังคม (2814)
- วัฒนธรรม (3270)
- ความรู้พื้นฐานทางวัฒนธรรม (19)
- ชาติพันธุ์ (531)
- กะเหรี่ยง (79)
- จีนฮ่อ (1)
- ถิ่น (1)
- ไทดำ (1)
- ไทย (6)
- ไทยอง (1)
- ไทลื้อ (6)
- ไทหย่า (1)
- ไทใหญ่ (1)
- ปะหล่อง (ว้า) (2)
- ม้ง (แม้ว) (44)
- มูเซอ (ลาหู่) (46)
- เมี่ยน (เย้า) (50)
- มลาบรี (ผีตองเหลือง) (2)
- มอญ (Mon) (160)
- ลานแตน (1)
- ลาว (1)
- ลาวเทิง (2)
- ลีซู (47)
- ลัวะ (ละว้า) (3)
- สามต้าว (1)
- อาข่า (57)
- ชาติพันธุ์อื่นๆ (7)
- ประเพณี (780)
- ภูมิปัญญาไทย (1652)
- เครือข่ายทางวัฒนธรรม (204)
- วัฒนธรรมหลวง (17)
- เนื้อหาวัฒนธรรมรอจัดหมวด (0)
- ศิลปะและการบันเทิง (699)
- ศาสนาและจิตวิญญาณ (7090)
- เนื้อหารอจัดหมวด (26)
- ค้นหาชั้นสูง
- บริจาคเนื้อหา
- เกี่ยวกับโครงการ
ล็อกอิน
นิทานปกาเกอะญอ - คนดื้อ
นิทานปกาเกอะญอ-คนดื้อ
มีแม่ลูกอยู่ครอบครัวหนึ่งมีลูกทั้งหมด 8 คน เป็นผู้ชาย 7 คน เป็นผู้หญิง 1 คน เป็น คนสุดท้อง ทุกคืนลูกชายทุกคนก็จะนอนที่บ้าน แม่ได้ทำหมอนยาวๆ ให้เจ็ดคนหนุนด้วยกัน แต่ลูกสาวนั้นชอบไปนอนค้างที่บ้านเพื่อนแม่ห้ามก็ไม่ฟัง แม่บอกว่าอย่าไปค้างที่อื่นเลยมันมีสงคราม เดี๋ยวเวลาพวกทหารบุกมากลางคืนแม่จะหาหนูไม่เจอ แต่เธอก็ไม่เคยเชื่อฟังแม่เลยเที่ยวไปนอนค้างทุกคืนกลับมาก็สายโด่ ส่วนพวกพี่ชายของเธอนั้นแม่ก็ปลุกให้ตื่นแต่เช้าด้วยการดึงหมอนขึ้นทุกคนก็จะตื่นพร้อมกันและแบ่งหน้าที่กัน มาตำข้าว ตักน้ำ ทำอาหารแล้วก็ออกไปทำไร่ด้วยกัน น้องสาวกลับมาพี่ ๆ ก็ไปหมดแล้ว
ในคืนหนึ่งขณะที่ทุกคนหลับอยู่ ผู้เป็นแม่ก็ได้ยินเสียงเดินของกองทัพทหารที่กำลังจะบุกมาที่หมู่บ้าน แม่จึงรีบดึงหมอนขึ้นทุกคนก็ตื่น แม่บอกว่าทหารกำลังบุกมาให้ทุกคนหนีขึ้นภูเขาไป ส่วนแม่จะไปตามหาน้องสาวก่อน แม่ก็เที่ยวตามหาขึ้นไปหลายบ้านก็ไม่เจอ
จนในที่สุดก็หาเจอแต่เมื่อเจอแล้วแม่ก็ปลุกไม่ตื่นอีก ปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ตื่น แม่ลากไปถึงบันไดแล้วก็ยังกลับไปนอนอีก ทำยังไงก็ไม่ตื่นเสียงพวกทหารก็เข้ามาใกล้แล้ว แม่ก็คิดว่าถ้าปล่อยเธอไว้เธอก็ต้องโดนฆ่าไม่เท่านั้นพวกทหารอาจจะทำ มิดีมิร้ายเธอด้วย แม่จึงตัดสินใจดึงปิ่นปักผมของตัวเองปักไปที่อกของเธอเมื่อเธอสิ้นใจแล้วแม่ก็รีบวิ่งตามพวกลูกชายไป