นิทานปกาเกอะญอ - น่อสะริกับจ๊อเซ่ล่าบอ

นิทานปกาเกอะญอ-น่อสะริกับจ๊อเซ่ล่าบอ

น่อสะริกับจ๊อเซ่ล่าบอเป็นพี่น้องกันเมื่อพ่อแม่ของจ๊อเซ่ล่าบอตาย จ๊อเซ่ล่าบอจึงไปอยู่กับครอบครัวของน่อสะริ ทั้งสองรักกันมากจะออกไปทำไร่ด้วยกันทุกวัน น่อสะริจะทอย่าม ทอเสื้อให้จ๊อเซ่ล่าบอส่วนจ๊อเซล่าบอก็จะสานก๋วย สานตะกร้าให้น่อสะริเช่นกัน ตกกลางคืนพวกผู้ชายก็จะพากันไปนอนที่ศาลา จ๊อเซล่าบอก็ไปด้วย คืนหนึ่งหญิง 30 คนก็มาเป่าหูน่อสะริว่า จ๊อเซ่ล่าบอเนี่ยเอาเธอไปนินทาว่าทอ ผ้าไม่สวยเลยทำอะไรก็ไม่ดี เมื่อน่อสะริได้ยินดังนั้นก็โกรธมากตื่นเช้า มาหุงหาอาหารเสร็จก็ออกไปทำไร่โดยไม่ รอจ๊อเซ่ล่าบอ จ๊อเซล่าบอเองก็โดนชาย 30 คนเป่าหูเช่นกันแต่เขาไม่เชื่อ

เมื่อจ๊อเซ่ลาบอกลับมาไม่เห็นเธอ ถามแม่ก็ได้ความว่าไปแล้ว จึงตามไปแต่เมื่อไปถึงกลางทาง น่อสะริซึ่งรู้ว่าจ๊อเซล่าบอจะ ตามมาก็หลบอยู่ข้างทาง แล้วก็เอาหินขว้างเขาจนสลบไป เมื่อฟื้นก็ตามอีก ก็โดนขว้างอีก จนครั้งที่ 3 เขาจึงเลิกล้มความคิดและไปช่วยลุงตัดไม้ไผ่ที่ไร่ เมื่อตัดไปก็เกิดพลาดไปโดนใส่ขาตัวเองเลือกออกไม่หยุด

ลุงจึงแบกเขากลับบ้านเมื่อกลับมาถึงตรงที่ ที่น่อสะริเอาหินขว้างจ๊อเซ่ล่า บอลุงเห็นว่าย่าม ของจ๊อเซ่ล่าบอนั้นหนักเกินไปจึง ได้ตัดไม้มาปักและแหวนไว้ ยังไม่ทันถึงบ้านเขาก็สิ้นใจแล้ว ฝ่ายน่อสะรินั้นเมื่อทำงานอยู่ที่ไร่ ก็รู้สึกแปลก ๆ ไม่ค่อยสบายใจ ฝนก็ตกน้ำฝนที่โดนตัวเธอนั้นเป็นเลือด เธอจึงตัดสินใจกลับบ้านเมื่อไปถึงกลางทาง

เธอก็เห็นย่ามของจ๊อเซ่ล่าบอซึ่งเปื้อนไปด้วยเลือดเธอก็ตกใจมากรีบวิ่งกลับบ้านเมื่อกลับไปถึงบ้าน พ่อและแม่ของน่อสะรินั้นโกรธน่อสะริมากเมื่อเธอจะขึ้นบันไดบ้านแม่เธอก็ทีบเธอลงมา แม่ไม่ยอมให้เธอขึ้นบ้าน น่อสะริเสียใจมากที่จ๊อเซ่ล่าบอตายผมเผ้าพะรุงพะรังไม่กินไม่นอน