ค้นหา
เมนู
- หน้าหลัก
- หมวดหมู่
- ภัยพิบัติ (65)
- ธรรมชาติ (286)
- วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี (172)
- สังคม (2814)
- วัฒนธรรม (3270)
- ความรู้พื้นฐานทางวัฒนธรรม (19)
- ชาติพันธุ์ (531)
- กะเหรี่ยง (79)
- จีนฮ่อ (1)
- ถิ่น (1)
- ไทดำ (1)
- ไทย (6)
- ไทยอง (1)
- ไทลื้อ (6)
- ไทหย่า (1)
- ไทใหญ่ (1)
- ปะหล่อง (ว้า) (2)
- ม้ง (แม้ว) (44)
- มูเซอ (ลาหู่) (46)
- เมี่ยน (เย้า) (50)
- มลาบรี (ผีตองเหลือง) (2)
- มอญ (Mon) (160)
- ลานแตน (1)
- ลาว (1)
- ลาวเทิง (2)
- ลีซู (47)
- ลัวะ (ละว้า) (3)
- สามต้าว (1)
- อาข่า (57)
- ชาติพันธุ์อื่นๆ (7)
- ประเพณี (780)
- ภูมิปัญญาไทย (1652)
- เครือข่ายทางวัฒนธรรม (204)
- วัฒนธรรมหลวง (17)
- เนื้อหาวัฒนธรรมรอจัดหมวด (0)
- ศิลปะและการบันเทิง (699)
- ศาสนาและจิตวิญญาณ (7090)
- เนื้อหารอจัดหมวด (26)
- ค้นหาชั้นสูง
- บริจาคเนื้อหา
- เกี่ยวกับโครงการ
ล็อกอิน
นิทานลีซู - ตำนานนกเขา
วันที่เอกสารถูกสร้าง:
18/01/2008
ที่มา:
มูลนิธิกระจกเงา โครงการพิพิธภัณฑ์ชาวเขาออนไลน์
นิทานลีซู-ตำนานนกเขา
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีครอบครัวหนึ่งซึ่งมีแม่ผัวนิสัยไม่ค่อยดี ชอบกลั่นแกล้งลูกสะใภ้ของตนอยู่เสมอ บางครั้งก็ใช้ให้ทำงานหนักๆบ้าง ดุด่าว่ากล่าวบ้างสารพัด อยู่มาวันหนึ่งแม่ผัวไม่ยอมให้ลูกสะใภ้ของตนกินข้าว ลูกสะใภ้หิวเป็นอย่างมากจึงไปหักกินต้นอ้อยแก้หิว
แต่สามีของเธอไม่เห็นและไม่รู้ว่าเป็นเมียของตนคิดว่าเป็นวัวจึงใช้ปืนยิงเธอ ก่อนตายเธอได้ตะโกนเรียกแม่ผัวว่า “จั้มเมาๆ”จนสิ้นลมหายใจ เมื่อตายเธอไปเกิดเป็นนกเขาตัวเมียร้อง “จั้มเมาๆ”
ส่วนสามีเมื่อยิงภรรยาของตนเองตายก็เกิดความเสียใจเป็นอย่างมากและร้องว่า “เค้าว เค้าว” (ดีแล้ว ดีแล้ว) คล้ายกับประชดตนเอง ในที่สุดก็ตรอมใจตายและไปเกิดเป็นนกเขาตัวผู้ ร้อง “เค้าว เค้าว “(กลายเป็นตำนานนกเขาสืบต่อมา)