ค้นหา
เมนู
- หน้าหลัก
- หมวดหมู่
- ภัยพิบัติ (65)
- ธรรมชาติ (286)
- วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี (172)
- สังคม (2814)
- วัฒนธรรม (3270)
- ความรู้พื้นฐานทางวัฒนธรรม (19)
- ชาติพันธุ์ (531)
- ประเพณี (780)
- ภูมิปัญญาไทย (1652)
- การจัดการทรัพยากรธรรมชาติ (11)
- การแต่งกาย (25)
- การรักษาโรค (67)
- การละเล่นพื้นบ้านและนาฏศิลป์ (381)
- การศึกษา (2)
- งานช่างฝีมือพื้นบ้าน (385)
- ผ้าทอ (300)
- งานหล่อ (0)
- งานแกะสลัก (11)
- งานปั้น เครื่องปั้นดินเผา และเซรามิก (12)
- ภาพเขียน (1)
- เครื่องถม (0)
- เครื่องจักรสาน (36)
- เครื่องทอง (1)
- เครื่องเงิน (2)
- เครื่องกระดาษ (2)
- เครื่องเขิน (2)
- เครื่องไม้ (7)
- เครื่องรัก (0)
- เครื่องโลหะ (6)
- เครื่องหนัง (0)
- อัญมณีและเครื่องประดับ (0)
- งานช่างฝีมืออื่นๆ (4)
- ที่อยู่อาศัย (99)
- ภาษาและวรรณกรรม (290)
- ศิลปะการป้องกันตัว (8)
- อาชีพและวิธีการหากิน (27)
- อุปกรณ์หากินและของใช้ (154)
- อาหาร (203)
- เครือข่ายทางวัฒนธรรม (204)
- วัฒนธรรมหลวง (17)
- เนื้อหาวัฒนธรรมรอจัดหมวด (0)
- ศิลปะและการบันเทิง (699)
- ศาสนาและจิตวิญญาณ (7090)
- เนื้อหารอจัดหมวด (26)
- ค้นหาชั้นสูง
- บริจาคเนื้อหา
- เกี่ยวกับโครงการ
ล็อกอิน
เครื่องมือของใช้ล้านนา - กล่องเข้า (อ่าน “ ก่องเข้า ” )
กล่องเข้า (อ่าน “ ก่องเข้า ” )
กล่องเข้า หรือ กล่องข้าว เป็นเครื่องจักสานที่ใช้เป็นภาชนะบรรจุข้าวเหนียวนึ่งแบบล้านนา พบว่าเครื่องใช้ประเภทนี้อาจแยกได้ว่ามีสองชนิด คือชนิดที่สานขึ้นอย่างง่ายๆ และมีขนาดย่อมเพื่อนำไปใช้นอกสถานที่ และชนิดที่สานขึ้นอย่างบรรจงเพื่อใช้งานปกติในเรือน
กล่องเข้า ชนิดสานอย่าง่ายเพื่อบรรจุข้าวไปกินนอกสถานที่หรือใช้ในเรือนของผู้มีรายได้น้อยนั้น พบว่าสานขึ้นจากใบตาล และนิยมเรียกว่า กล่องเข้าใบตาล (อ่าน “ ก่องเข้าใบต๋าน ” ) โดยนำใบตาลที่ยังไม่แก่มาแต่งให้มีความกว่างประมาณ ๒ เซนติเมตร ยาวตามช่วงใบ แล้วสานด้วยลายตานเป็นรูปสี่เหลี่ยม กว้างและสูงประมาร ๑๗ เซนติเมตร พอถึงบริเวณปากคือสูงจากระดับก้นประมาณ ๑๕ เซนติเมตรแล้ว จะสานให้มีขนาดเล็กลงประมาณครึ่งเซนติเมตร ส่วนก้นมักมีไม้อย่างไม้สัก กว้างและหนาประมาณ ๒.๐ x ๐.๕ เซนติเมตร วางเป็นรูปกากบาทยันที่มุมของก้น กล่องเข้า
ส่วนฝาของกล่องเข้าใบตาล นี้ ก็จะใช้ใบตาลขนาดเดียวกับที่ใช้สานตัวมาสานให้มีขนาดเดียวกับตัว แต่มีความลึกประมาณ ๕ เซนติเมตร เพื่อว่าจะวางสวมกันได้พอดี
ส่วนหูของกล่องเข้าใบตาล นี้ อาจใช้หวายถักไว้เป็นรูปครึ่งวงกลมสองอันไว้คนละด้าน อยู่ใกล้กับขอบปากทั้งส่วนตัวและส่วนฝา ใช้เชือกปอฟั่นเป็นเชือกสองเกลียวยาวประมาร ๗๐ เซนติเมตร ร้อยทั้งตัวและฝาเข้าด้วยกัน ส่วนที่เหลือให้เป็นหูหิ้ว
ในระยะหลังมีผู้ใช้แถบพลาสติกที่ใช้รัดหีบห่อพัสดุมาสาน กล่องเข้า แบบเดียวกับสาน กล่องเข้าใบตาล โดยว่าวัสดุที่ใช้สานแบบใหม่นี้หาได้ง่าย ราคาถูก และให้ความคงทนต่อการใช้งาน
สำหรับ กล่องเข้าที่สานขึ้นด้วยตอกเพื่อใช้เป็นภาชนะใส่ข้าวเหนียวประจำวันนั้น มักจะทำให้มีขนาดความกว้างและสูงประมาณ ๒๐ เซนติเมตร ตรงกันอาจทำให้เล็กกว่าส่วนปากเล็กน้อย การสานนั้นมักสานสองชั้น คือด้านในใช้ตอกแบบค่อนข้างกว่างสานเพื่อขึ้นรูปไว้ก่อน จากนั้นจึงใช้ตอกที่เกลาให้เล็กสานด้วยลายนิยมของแต่ละท้องถิ่นเสริมขึ้นไป วนเกือบถึงส่วนปากแล้วจึงเม้มริมเพื่อรองรับฝาที่จะปิดลงมา
ส่วนฝาของกล่องข้าวนี้ก็จะสานสองชั้นคล้ายกัน เพียงแต่หากเป็น กล่องเข้า ทรงป้อม ส่วนฝาก็มักจะทำให้ไม่ลึกและผายออกเพื่อครอบกับส่วนตัวได้พอดี แต่หาก กล่องเข้า มีส่วนสูงมากกว่าส่วนกว้าง ก็มักจะทำฝาปิดให้เป็นทรงกระบอกเตี้ย และจะมีการทำไม้กากบาทรองส่วนก้นกับทำหูและเชือกร้อยคล้ายกับ กล่องเข้าใบตาล นั้น กล่องเข้า แบบนี้หากบรรจุข้าวไปถวายพระหรือใช้นอกสถานที่แล้วจะมีขนาดย่อมลง
เมื่อนึ่งข้าวสุกแล้วและเทลงไปคนใน กัวะเข้า เพื่อระบายความร้อยลงแล้ว แม่บ้านจะเลือกข้าวส่วนทามิได้ค้างคืนลงรองด้านล่าง ส่วน เข้าเอยน หรือข้างค้างคืนที่นึ่งใหม่นั้นจะบรรจุภายหลัง และในการกินข้าวนั้น โบราณห้ามไว้ว่า บ่หื้อกินบกจกลง คือห้ามคดข้าวเป็นรูลงไป แต่ให้เกลี่ยคดข้าวให้ทั่วกล่อง หากยัง กินบกจกลง แล้ว จะทำให้เกิดพิบัติแก่ข้าวและทรัพย์สินทั้งปวง
อนึ่ง กล่องเข้า ชนิดที่พกพาไปใช้นอกบ้านและมีทรงแบบ จะเรียกว่า แอ็บเข้า